İsmail Hanoğlu

Ölümsüzleştiği tarih: 20 Nisan 1978

Tokat’lı olan İsmail Hanoğlu, yoksul bir köylü çocuğuydu. Uzun süre çobanlık yaptı. Böylesi zor koşullarda öğrenimine devam etmeye çalışıyordu. Babası belediyede temizlik işçisiydi. Aile olarak gerici bir aileden geliyordu. Bir kardeşi ise MHP’liydi. İsmail Hanoğlu bu ortamda ortaokul sonlarında devrimci düşüncelere sempati duydu. Öğrenciliği döneminde bir süre PDA (Aydınlık) saflarında orta öğrenim gençliğinin örgütlenmesi içinde yer aldı.

Fakat kısa süre içinde PDA’nın gerçek yüzünü görerek bu safları terk etti. 1975 yılında TKP/ML ile ilişki kuran İsmail Hanoğlu bu dönemde fabrika ve inşaatlarda işçilik yaptı. 1976 yılından itibaren ise kendini tamamen Proletarya Partisine ve devrime adadı.

 

İyi bir propagandist ve ajitatör olan İsmail Hanoğlu’nun en çok ilişki ağları, fabrika işçileri, inşaat işçileri ve kenar semtlerdi. Aynı zamanda iyi bir örgütçüydü. Her ilişkiye bir görev vererek onları örgütler, hem sorumluluk derecesini, ciddiyetini, hem de gelişme yönünü ölçerdi. İsmail Hanoğlu, o dönemler genel olarak bütün parti militanları gibi silahsız dolaşmazdı. Derneklerde de belinde silahla otururdu. Kimi oportünistler biraz da o halinden korkarlardı. “Ben ufak tefeğim, küçük iyidir. (Ama söyleyiş biçimi de yöre şivesiyle “gücük eyidir”) Küçük adam da iyidir, her yere sığar, hedefi küçültür, fazla masraflı değil tasarrufludur, hani Lenin de ufak tefektir, öyle olduğuna göre bunda bir keramet vardır” diye eklemeyi unutmazdı şakayla.

İstanbul Gültepe’de Şerif Nedim adında bir faşist hakkında parti organı ölüm kararı çıkarır. Eylem bir askeri komiteye verilmiştir. Komite yaklaşık bir ay çeşitli işleri var gerekçesiyle eylemi erteleyince, kararı alan bölge organında sorumlu olan İsmail Hanoğlu, “Parti kararı ve görevi geciktirilemez, parti oyalanamaz” diyerek tepki göstermiş ve bir başka yoldaşının “görevin değil, yapma” uyarılarına rağmen Şerif Nedim’i şahsen tanımadığı halde kararı uygulamaya gitmiştir. İsmail Hanoğlu, grup halinde dolaşan faşistlerin içine arkadan dalarak Şerif diye yüksek sesle seslenip faşistin arkasını dönüp bakmasıyla alnının ortasından vurarak öldürür. O anda dağılan faşistlerden bir kısmı kısa sürede tekrar toparlanıp bir tüp kamyonunun arkasına pusu kurarak ateş ederler. Geri çekilip çatışan İsmail Hanoğlu, 20 Nisan 1978 tarihinde vurularak şehit düşer. İsmail Hanoğlu, ölümsüzleştiğinde TKP/ML Üyesiydi.

Duman çöktü sis bastı İstanbul’un üstüne

Bugün yine kavga var, bugün kavga var yine

Selam olsun bin selam İsmail Hanoğlu’na

Yoldaş yoldaş İsmail, Heval heval İsmail

Ölmez İsmail

Biz biliriz İsmail bu ne hayal ne düştür

Biz biliriz İsmail bu iş çetin bir iştir

Biz biliriz İsmail seni anmak savaştır.

Yoldaş yoldaş İsmail, heval heval İsmail

Ölmez İsmail

Sel olup çağlayacak yere dökülen kanlar

Bir gün hesap soracak yoksul ezilen canlar

Ölür mü be yoldaşlar, ölür mü Partizanlar

Yoldaş yoldaş İsmail, heval heval İsmail

Ölmez İsmail

(İsmail Hanoğlu şehit düştükten sonra Ozan Emekçi tarafından yazılan ve söylenen bir ağıt)